Ongeveer een week geleden kreeg ik op een gewone vrijdagochtend een belletje van mijn naamgenoot Suzanne. We hadden al even contact gehad er dag ervoor, het klikte goed en voordat we het wisten, hadden we een samenwerking opgezet: Vanaf het woord ‘hoe’ in de titel, blog ik namelijk voor Puur Suzanne!
Het leek me daarom een goed idee om in mijn eerste blog mijn verhaal met jullie te delen. Zodat jullie een beetje een idee krijgen van hoe ik ben geworden wie ik nu ben – let op, dit kan over een maand weer anders zijn, that’s life – en waar ik over ga bloggen.

Goed, mijn verhaal begon 20 jaar en 9 maanden geleden op een zondagochtend. Ik herinner me nog dat de lampen fel in mijn oogjes schenen en dat ik daar eigenlijk helemaal niet zo blij mee was. Man, wat was het hier koud. Haha, just kidding! Over naar het echte verhaal. Vanaf het moment dat ik geboren was heb ik, net als ieder ander, dingen meegemaakt die mij op een bepaalde manier gevormd hebben. Maar voor dit eerste blog, werd het interessant in de bovenbouw van de middelbare school.

Ik was ontzettend streberig, perfectionistisch en alles draaide om school. Hoewel ik dacht dat dat met de jaren – ik was begonnen met tweetalig technasium gymnasium en ‘afgezakt’ naar VWO om het makkelijker voor mezelf te maken – een stuk minder was geworden, bleek dat niet zo te zijn.

In mijn eindexamenjaar kwam mijn diepgewortelde perfectionisme gigantisch tot bloei en gaf me met haar dominante tentakels een gigantische klap in mijn gezicht. Nu kun je misschien denken ‘Je was er zelf toch bij? Je kon toch ook minder perfectionistisch zijn?’ Ja, dat is waar. Maar geloof me, als ik toen wist hoe ik dat moest doen, dan had ik dat heus wel gedaan. Goed, ik had dus besloten dat ik van élk vak, álles moest doorlezen en moest oefenen waardoor ik een planning van had van 7 weken lang elke dag leren. Na drie weken, was ik gesloopt. Ik kon niet meer. Ik onthield niks meer. Ik sliep niet meer. Ik werd gedwongen om te stoppen met leren door mijn ouders. Wonder boven wonder, heb ik mezelf door mijn eindexamen heen gesleept en vraag me niet hoe maar ik was dik geslaagd!

In de lange zomer die volgde, zou ik wel ‘even’ herstellen. Dat was wel nodig, want ik was gewoon te moe om te lopen. Maar ik moest en zou herstellen (ik presenteer u ook hier: Streber Suus). Ik had immers zo hard gewerkt omdat ik ontzettend graag psychologie wilde gaan studeren. Bovendien hadden ik en mijn vriend al een huis in Nijmegen, dus ik móest wel.

Na twee weken op de universiteit (die voelden als 3 maanden), kreeg ik last van heftige hartkloppingen. Ik sliep slecht en wederom draaide alles om school. De vrouw met wie ik in Nijmegen elke week gesprekken voerde, vroeg mij op een woensdagmiddag: “Suzanne, wat gebeurt er als je zou stoppen met studeren?” En het moment dat ze dat vroeg en ik het echt overwoog, kreeg ik tranen van geluk. Wat een last zou er van me af vallen. Ik zou eindelijk kunnen leven! Ja, zo voelde het echt. En meteen die middag stopte ik alles. Ik belde mijn ouders om het ze te vertellen en zij waren zo opgelucht. Ze hadden namelijk al gehoopt dat ik zelf in zou zien, dat stoppen het beste was.

Tijd voor rust 

Toen heb ik een periode rust gehad. Ik kan wel zeggen dat die periode, vanaf mijn eindexamen tot december, de rottigste maar ook de mooiste en belangrijkste tijd uit mijn leven was. Ik kreeg hulp en ik voelde me ontzettend gesteund en geliefd vanaf alle kanten. Daar ben ik nog steeds zo ontzettend dankbaar voor want zonder dat, had ik de volgende stappen niet kunnen zetten.

Het leek me op een gegeven moment goed om weer eens iets te ondernemen. Letterlijk wat beweging in mijn leven te brengen. Dus ik ging nadenken over wat ik nu écht wilde, wat ik écht leuk vond. Oosterse filosofie had mij altijd geïnteresseerd, ik vond het heerlijk om mensen te laten inspireren, ze iets te bieden wat ze verder brengt. Ik had al eens ervaring gehad met yoga en was enorm geïnspireerd geraakt door mijn eerste docente (en later vriendin). De optelsom was vrij simpel. Zeker toen bleek dat de opleiding maar ééns in de twee weken een lesdag had en ik het rustig aan kon doen.

Ik werd yogadocent!

Dat was in januari 2017 en vanaf dat moment is mijn leven enorm veranderd. Ik rolde van de ene opleiding in de andere en voelde me enorm op mijn plek. Ik verhuisde samen met mijn vriend weer terug naar onze oude, vertrouwde woonplaats. Ik kreeg een baan bij een sportschool, ontdekte dat ik veel meer kon dan ik dacht en dat wakkerde mijn creativiteit aan, die ik daar niet kwijt kon. Ik besloot te doen wat ik toch al van plan was ooit een keer te doen. En zo startte ik in oktober 2017 mijn eigen bedrijf:  SUZEN – yoga, blogs and more.

Sindsdien doe ik mijn ding. Ik geef yogalessen bij mensen aan huis en op sportscholen en zet Yoga Dag Retreats en workshops op. Ik onderneem en creëer. Bijna elke avond verrast met weer nieuwe ideeën. En het aller gaafste is nog dat ik zelfs mag gaan reizen voor mijn werk, mijn ultieme droom! Ik geniet van de vrijheid die het me op zoveel vlakken biedt, maar het is niet alleen maar fantastisch. Ik kom mezelf nog steeds tegen, weliswaar op andere manieren dan twee jaar geleden, maar toch. Er bestaat geen magisch toverstokje die in één keer al mijn perfectionisme en andere struggles wegpoeft. En eerlijk gezegd, ben ik daar best blij mee. Dit is mijn weg, ik vind het mooi om te leren. Het leven te leren. Het ene moment is dat fantastisch, het andere moment ontzettend jeweetwel. Maar ja, is dat niet wat ‘leven’ betekent?

Laten we samen groeien

Goed, vanaf vandaag ben ik hier om mijn weg ook met jullie te delen. Via blogs over yoga (je lieve mensen, het is veel meer dan ingewikkelde houdingen doen op een mat), de inzichten die ik opdoe, de ideeën die ik heb en wie weet wat er nog meer voorbij komt. Ik hoop jullie via mijn woorden te inspireren, verder te laten (durven) denken/doen dan je dagelijkse gedachten/handelingen.

Ik hoop dat je je na elke blog gemotiveerd voelt, klaar om te groeien op welk vlak dan ook! Let’s enjoy this ride!

Liefs,

Suus

P.s. Ik ben niet zo goed in kort en bondig (uhhh, perfectionisme?) en waardeer je aandacht voor het lezen van mijn blog!

Volg Suus via haar website | Facebook en Instagram

Volg mij
Laatste berichten van Suus (alles zien)