Vandaag geef ik het woord aan internet junkie Tom. Hij ging de uitdaging om tijdens zijn vakantie offline te gaan. Ook zo benieuwd hoe hem dat bevallen is? Lees dan snel verder.

Het ijskoude water in de beek stroomt luidruchtig, vogeltjes fluiten vrolijk en de zon schijnt fel. Een groep muggen hangt fanatiek om me heen, op zoek naar dat ene sappige plekje zonder anti-muggenspray. Ik bevind me op 1.880 meter hoogte in Névache, Frankrijk.

“Geen service”, zegt mijn iPhone. Op mijn vakantieplek is geen bereik en geen WiFi. Van tevoren dacht ik al dat het flink afkicken zou worden. Na een aantal dagen zonder internet houd ik het niet meer. Heb ik mails gemist? Wat nu als iemand me nodig heeft? Zijn er appjes om te beantwoorden? Volhouden, Tom! Geef niet toe. Je hebt internet NIET nodig. Zou dit het gevoel zijn dat een alcoholist heeft als hij te ver weg van zijn wijnvoorraad is?

Om gelijk maar ter zake te komen: kamperen is niet echt mijn ding, maar mijn vriend houdt er erg van. Ik weet ook dat de natuur een goede invloed op me heeft. En in een relatie is het geven en nemen. Dus met goede herinneringen aan de prachtige bergwandelingen die we een aantal jaar geleden maakten, stemde ik in met het vakantieplan. Van lange wandelingen zal dit jaar alleen weinig terecht komen, want een paar dagen voor vertrek brak ik mijn teen. Wat een timing ;-).

Ik snak naar internet, maar moet volhouden. Tot ik mezelf de vraag stel wat het doel is van vakantie. Dat is voor mij tot rust komen én dingen doen waar ik blij van word. Dus gaat deze verslaafde toch maar op zoek naar een plekje met bereik. Operatie Internet in de bergen is gestart.

Na drie kwartier lopen heb ik één bolletje 3G. En een zere voet ;-). Toch stroomt het geluk door mijn aders. Nooit geweten dat een klein beetje bereik me zo blij maakt. In mijn mailbox zitten 47 ongelezen e-mails, Whatsapp heeft 24 berichten en ook Facebook wil aandacht. Na een half uur ben ik weer bij. Mijn inbox is leeg. Tevreden kijk ik voor me uit. Dit is de mooiste internetlocatie ooit (zie foto). Ontspannen loop ik terug naar de camping. Met elke stap die ik zet loop ik verder weg van de bewoonde wereld.

Wat heb ik geleerd van 1,5 week kamperen in een internetloos gebied?

  • Zonder internet blijft er veel tijd over. Ik heb bijvoorbeeld vijf boeken gelezen (waarvan ik binnenkort een paar op mijn blog deel) en ik ben tot mezelf gekomen.
  • Om bij te blijven is het niet nodig om heel de dag verbonden te zijn met internet. Voor mij is het minimum wel om elke twee dagen connected te zijn.
  • Me geheel onthouden van internet is voor mij geen vakantie en bezorgt me geen plezier. Het voelt eerder als een straf.
  • Met je lief wakker worden in een tent (ja, ik bedoel een echte ;-)) is fijn, maar na een week is het voor mij wel weer genoeg. Dan ben ik klaar met op mijn knieën naar spullen zoeken of ‘s nachts door nat gras naar het toilet strompelen, met een wc-rol onder mijn arm.

Nu ik terug ben van vakantie merk ik wel dat ik weer heel snel in mijn oude patroon ben geschoten. Er zijn toch weer veel momenten waarop ik als een zombie met mijn telefoon bezig ben. Positief is dat ik die momenten doorheb en me dan afvraag of ik dit echt wil of dat er nog wat andere klusjes liggen.

De volgende vakantie zoek ik uit. Waar we naartoe gaan weet ik nog niet, maar (je raadt het al) er zal in ieder geval internet zijn. Misschien moet ik de glamping van Suzanne maar eens voorstellen.

Hoe zit dat bij jou? Kun jij nog makkelijk zonder internet? Ik ben benieuwd! Wees in ieder geval een beetje lief voor jezelf. Dat heb je verdiend!

Volg Tom ook via Facebook | Twitter en zijn website

Laatste berichten van Gastredacteur (alles zien)