Ik heb altijd al het gevoel gehad dat er méér is. Wat dat meer precies is, zou ik niet weten. Wat ik wel weet, is dat yoga mij het gevoel geeft, dat ik stukje bij beetje kennis maak met dat meer. Het woord ‘meer’ op zichzelf, beschrijft ook precies wat ik bedoel: Het is ongrijpbaar, mysterieus en hoe meer ik ontdek, hoe meer ik erachter kom dat er nóg meer is. Daarom wilde ik dit blog wilde ik wijden aan een klein stukje van het gigantische kunstwerk meer.

Tijdens mijn opleiding tot yogadocent, maakte ik kennis met het achtvoudige yogapad. Dit pad bestaat uit acht adviezen en wanneer je die volgt, ontwikkel je je als mens en creëer je innerlijke vrijheid, rust. Eén van die adviezen – de meest bekende van deze tijd – is asana: het doen van houdingen op je mat. Die houdingen zijn volgens de traditie overigens bedoelt als voorbereiding op de meditatie in lotushouding. Eén van de andere adviezen zijn de zogenoemde yama’s. Er zijn vijf yama’s en deze gaan over hoe je omgaat met anderen, je houding ten opzicht van alles wat leeft. Vandaag wil ik het over één yama hebben, namelijk ahimsa: geweldloosheid, compassie. En ook al behoort ahimsa tot de ‘gedragsregels’ ten opzichte van anderen, heeft het me veel gebracht toen ik ahimsa ging toepassen op mezelf. Zowel op, als van de mat af. En dat wil ik graag met je delen.

Ahimsa op de mat

Wanneer ik op de mat sta, is het voor mij (nog steeds) de grootste uitdaging om te leren luisteren naar mijn lijf. Want man, wat is je lijf toch fascinerend en veranderlijk. Elke dag, elk moment kan het anders aanvoelen en het is aan jou om te leren werken met datgene wat er is in het moment. Wat gisteren gemakkelijk ging, kan vandaag totaal niet gaan. De balans zoeken tussen een uitdaging en een grens, om vervolgens die grens te durven respecteren.

In mijn vorige blog vertelde ik over mijn perfectionisme, de streber in mij. En dat komt prachtig terug op de mat. Ik word daar namelijk vaak vergezeld door een vleugje prestatiedrang: ‘Ik zou dit inmiddels toch moeten kunnen?’ en door mijn controlerende mind, die graag dingen analyseert en labelt. Goed, ik leerde tijdens mijn opleiding dus over ahimsa en het sprak me enorm aan. Ik wist dat dit iets was waar ik meer mee mocht gaan werken. Geïnspireerd door hoe mijn docenten ahimsa verweefden in de yogales, ben ik het zelf ook gaan toepassen op de mat.

Ahimsa, geweldloosheid naar mijn lijf: Durven luisteren naar de soms onbekende, vage, kleine signalen van mijn lijf. Voor mij betekent dat uitproberen wat er gebeurt als ik ledemaat x wat verschuif, een stukje terug uit de houding kom of juist iets dieper ga. En als blijkt dat dat niet goed voelt, dan weer opzoek gaan naar wat wel werkt. Daarnaast is geweldloosheid ook op de mat stappen met de intentie om niets te bereiken, om alleen maar te voelen en te werken met wat ik voel in het moment. En als mijn hoofd dan protesteert, doordat hij graag de controle heeft en wil weten wát ik voel, dan probeer ik ook daarin ahimsa toe te passen. Ja, mijn hoofd denkt graag. Dat mag, het is oké.

Dan wil ik je nu nog een stapje verder nemen in mijn denk proces op de mat. Want regelmatig merk ik dat ik ook oordeel over het feit dat mijn hoofd zoveel denkt (denk-ception). Er komen dan  gedachten langs die balen van mijn protesterende hoofd, de luidruchtige, controlerende perfectionist in mij. Wat ik (en anderen denk ik ook) vaak deed, was die storende  gedachten wegduwen. Ze zijn vervelend, irritant, zijn niet echt het toonbeeld van een serene yoga practice: GO AWAY. Maar hoe meer ik mijn best doe die gedachten weg te krijgen, hoe meer het er worden en hoe meer ik (fysiek) verkramp: hallo negatieve-vicieuze-gedachten-cirkel. Dat werkt dus niet zo lekker. Dus waar ben ik mee gaan oefenen? Juist, ahimsa toepassen op mijn reactie op mijn denken. Doorzie het trucje dat je met je hoofd uithaalt. Glimlach ernaar. Geef het liefdevolle aandacht. Ik heb gemerkt dat vanuit deze geweldloze benadering, die gedachten (en de oordelen over de gedachten) vanzelf minder worden. Waardoor je hoofd tot rust komt en je lijf verzacht.

En van de mat af

Voordat ik begon met schrijven van dit blog, was mijn intentie eigenlijk om je kennis te laten maken met ahimsa van de mat af. Maar blijkbaar kwam er iets anders uit mijn pols. Ik trapte bijna in de negatieve-vicieuze-gedachten-cirkel: ‘Lekker afgedwaald weer Suus.’ Maar hee, ahimsa. Ook van de mat af. En dit is dus precies een mooi voorbeeld van wat ik bedoel.

Wat ik tegenkom op de mat, kom ik ook vaak tegen gedurende de dag. De mat is eigenlijk een spiegelspeeltuin waar je je dagelijkse patronen/gedragingenop terugziet en ermee kunt oefenen. Ik zal je laten zien wat dat voor mij betekent.

Op de mat is de grootste uitdaging leren en durven luisteren naar mijn lijf, en dat is het gedurende de dag ook. Toen ik me 2 jaar geleden mee liet slepen door mijn perfectionisme, mijn streber, eindigde ik in een burn-out. En dat kwam doordat ik keihard over mijn grenzen banjerde, niet luisterde naar mijn lijf. Ik deed mezelf op die manier geweld aan. Nu is het de kunst om alert te zijn op de signalen van mijn lijf, erachter te komen wat ze betekenen en ernaar te luisteren. Ahimsa, lief zijn voor mezelf en mijn kunnen. Dus pauze nemen als ik moe ben, ook al is dat al na 20 minuten. Dingen niet in één keer af maken, maar er de tijd voor nemen. Geduld hebben met mezelf. Leren en durven luisteren naar mijn lijf betekent overigens ook eten als ik trek heb en stoppen met eten als ik genoeg heb gehad. De tijd nemen om (vervelende) gevoelens te doorleven, in plaats van ze weg te eten/duwen.

Leren en durven luisteren naar mijn lijf betekent vooral dat mijn hoofd wat vaker van zijn plannen en verwachtingen af moet wijken, omdat mijn lijf iets anders nodig heeft. En als mijn hoofd dan in opstand komt en er van alles van vindt, dan ook daar ahimsa toepassen. Net als op de mat.

Ahimsa in het oefenen van ahmisa

Ahimsa toepassen is oefenen. En oefenen betekent dat je het nog niet kan, dat je leermomenten (dat klinkt net wat meer ahimsa dan ‘fouten’) mag creëren. Eigenlijk pas je dus ahimsa toe op het oefenen van ahimsa.

Ja, ahimsa is een yama dus gaat ‘officieel’ over je houding ten opzichte van anderen. Maar op dit moment in mijn leven, denk ik dat op het moment dat je het toepast op jezelf, je dat vanzelf gaat uitstralen naar anderen.

Wees wat vaker geweldloos naar jezelf. Want de enige plek waar je ooit écht bent, is in jezelf. Wordt vriendjes met alles wat jij nu bent, in dit moment. Omarm alles, het fijne en het minder fijne. En groei vanuit daar naar geweldloze gedachten, woorden en daden. Voor jezelf én voor de ander.

Liefs,

Suus

Volg Suus via haar website | Facebook en Instagram

Volg mij
Laatste berichten van Suus (alles zien)