Alleen op reis

Waarom zou ik wachten totdat iemand met mij mee op reis of vakantie wil?
Dat is altijd het antwoord dat ik geef op de vraag: Waarom ga je alleen op vakantie? Ik weet het. Je hoort een vraag niet met een wedervraag te beantwoorden. Omdat ik naar Azië wil en niemand met mij mee wilt moet ik maar gewoon niet op reis gaan? Dat zou toch gewoon zonde zijn. Dat ik geen relatie heb betekent toch niet dat ik dan thuis moet blijven? Of dat ik mijn vriendinnen gewoon moet dwingen om ruim een maandsalaris af te staan voor drie weken plezier met mij? Zo boekte ik dus vorig jaar mei mijn tweede ‘alleen’ reis naar Azië.

Je kunt je eigen weg gaan
Ik ging niet echt alleen dus helemaal mijn eigen weg zou ik niet gaan. Ik zou drie weken backpacken met een internationale groep via Gadventure. Dit is een internationale reisorganisatie die verschillende reisvormen heeft. Ik koos voor de Yolo reis. ik heb al een keer eerder met deze organisatie gereisd en deze reis is mij goed bevallen. Back to basic. Grote kans op nog meer alleen reizigers, maar anders dan een single groepsreis. Nog een grotere kans op een groep met weinig Nederlanders. Niet dat ik Nederlanders niet leuk vind maar als je met een internationale groep reist ben je verplicht om Engels te praten. Engels is namelijk niet mijn sterkste vak en ik wil dit graag ontwikkelen. Daarnaast is er veel vrije tijd. Niet alle dagen zijn helemaal vol gepland.

Mijn creditcard was nog niet uit mijn scanner of ik dacht: Waar begin ik eigenlijk aan? Waarom wilde ik ook alweer naar Azië? Waarom boek ik deze reis? Het klinkt natuurlijk allemaal heel leuk alleen op reis maar ik vond het ook best spannend. De vele rampscenario’s passeerde de revue. Ik overwoog zelfs nog om de complete reis te annuleren maar ik ben zo blij dat ik dat uiteindelijk wel op reis ben gegaan.

Je ontmoet ontzettend veel mensen
Ik heb een super mooie reis door Cambodja en Vietnam in vogelvlucht gemaakt met als startpunt een dag Bangkok. Het heeft mij zoveel gebracht. Op het moment dat ik die reis maakte was ik in gevecht met die lat. Die lat uit de vorige blog. Niet dat deze reis de oplossing was maar het alleen met jezelf reizen maakt het makkelijker om met afstand naar je leven te kijken. Op sommige momenten realiseerde ik dat eigenlijk alles heb. Het alleen reizen maakt je ook veel toegankelijker. Zeker omdat zoveel mensen alleen reizen. Ik heb veel mensen ontmoet. Sommigen voor een uur, sommigen voor een avond, sommigen voor drie weken. Iedereen had een ander verhaal en een andere kijk op het leven. Daar leer je zoveel van. Dat zou ik als ik samen met een vriend of een vriendin nooit zo intens hebben meegemaakt.

Back-up
Een back-up is geen zekerheid maar is wel fijn. Als je snel in de stress schiet, is het fijn als je met iemand kan ‘overleggen’. Daarom heb ik ook gekozen voor een groepsreis, zodat ik niet helemaal  ‘alleen’ was. Er was een soort van back-up. Iemand die af en toe op je let en goed gezelschap is tijdens de maaltijden. De mensen bij deze groepsreis hadden hetzelfde doel. De wereld ontdekken, andere culturen opsnuiven en iets van een ander kunnen leren.

Je kunt de herinnering niet delen
De mindere kant en eigenlijk is dat maar een klein puntje; is dat je het niet kan delen met iemand die dicht bij jou staat. De herinnering is alleen van jou. Gelukkig had ik een ontzettend leuke Duitse kamergenoot waar ik nog steeds contact mee heb, met haar kon ik het een en ander wel delen onderweg.  Ik had niet alleen een hele leuke kamergenoot. Ik had daarnaast ook zulke leuke reisgenoten. Iets dat ik heel bijzonder vond. Nu ik thuis ben kan ik alleen de foto’s, laten zien aan mijn vriendinnen en familie.Ik kan de belevenis niet met ze opnieuw beleven. 

Het maakt je onafhankelijk
Deze reis is een mooie herinnering en ik heb er ontzettend veel gezien van deze twee prachtige landen. Toen het vliegtuig de daling ging inzetten voor Amsterdam, rolden de tranen over mijn wangen van geluk en trots. Dit had ik wel even mooi in mijn eentje gedaan. In mijn eentje reisde ik naar de andere kant van de wereld. Niemand pakte onderweg naar Bangkok mijn hand van kom maar mee.
Maar ook een gevoel van gemis. De mensen die ik ontmoet heb zal ik waarschijnlijk nooit meer zien. Geen greintje spijt heb ik gehad van deze reis. Mijn fotoboek is namelijk net binnen en als ik er door heen blader, verschijnt er een grote glimlach op mijn gezicht.

Angst is in sommige gevallen gewoon een slechte raadgever. Ik had angst voor deze reis. Ik kon echt de gekste dingen verzinnen om maar gewoon niet te gaan. De angst is tijdens de reis nog meerdere keren langs gekomen. Natuurlijk is dat niet leuk, zeker omdat je geen vertrouwt persoon bij je hebt die je wat kan kalmeren. Je bent op reis en je wilt het zo leuk hebben. Als er een naar moment was dan trok ik mij terug op mijn kamer en luisterde ik naar muziek. Maar zoals de angst er was, was er ook een lach, intens geluk en tevredenheid. De angst was er gewoon af en toe, maar zolang alles in balans is. En er meer mooie momenten zijn dan is het die reis dubbel en dwars waard. En dat was het zeker.
Dus wacht niet tot een ander met je meegaat maar trek je eigen plan.

Je bent nooit alleen als je met jezelf reist.

Reizen verrijkt je leven, maar ga niet reizen om het reizen, omdat iedereen dat maar gewoon doet. De een wordt nu eenmaal blijer van backpacken en de ander van een zonvakantie of liggen op een ligbed in de achtertuin. Daar is immers ook helemaal niets mis mee.

Volg Yvonne ook via instagram